doctor

facebook: I ♥ doctor blog
twitter: @DoctorMisha

Zašto ISIS teroriše Francusku ?

misha | 26 Jul, 2016 19:30

Zašto ISIS teroriše Francusku ?

Teroristički napad u Parizu,

teroristički napad u Briselu,

teroristički napad u Nici,

teroristički napad u Minhenu,

teroristički napad u...

Onako kako smo (da bismo ostali psihički zdravi) u prethodnim decenijama "oguglali" na vesti o desetinama i stotinama žrtava u (samoubilačkim) terorističkim napadima u Bagdadu, Kabulu, Palestini, Siriji, Pakistanu, Africi...- tako se polako privikakavamo i na život sa terorizmom u Evropi. Od 11.09.2001. (ovaj datum doživljavam kao nezvanični početak WW3!) i terorizma u Njujorku, serija terorističkih napada se dogodila na Starom kontinentu- Madrid, London, Moskva, Istanbul, Pariz, Brisel, opet Pariz, Nica, Minhen...

Samo u poslednje 4 godine (od jula 2012.) na teritoriji zemalja EU se dogodilo 13 terorističkih napada. Sedam od njih desilo se u Francuskoj, u kojoj su poginule 244 osobe- pet puta više nego u ostalim napadima zajedno. Zašto je Francuska najveća meta Islamske države u Evropskoj uniji?

Uzrok i posledice ! - Francuske "nevidljive granice" na Bliskom istoku (nastale tajnim sporazumom Sajks-Piko pre jednog veka) stvorile  današnju tzv. Islamsku državu, ISIS, ISIL, DAEŠ !

Region Bliskog istoka je i danas pun granica koje se ne pojavljuju na zvaničnim mapama a koje su iscrtane na osnovu sporazuma Sajks–Piko potpisanog 16. maja 1916. godine. Francuzi i Britanci su "iscrtali" ove nevidljive granice, a sve to bez saglasnosti pogođenih zemalja! Granica između Sirije i Iraka je bila posledica ovog tajnog dogovora koji su pre jednog veka postigli britanski diplomata Mark Sajks i njegov francuski kolega Fransoa Žorž-Piko. Krize, konflikti i teorije zavere osećaju se do danas...

 

Sporazum Sajks-Piko odredio sudbinu Bliskog istoka! - Granica između Sirije i Iraka je postojala skoro 100 godina. Danas na iračko-sirijskoj granici više nema kontrole. Graničari su ubijeni. Ubili su ih borci terorističke organizacije „Islamska država“. Granica više ne postoji. Poruka u videu, objavljenom na internetu u junu 2014. godine nakon probijanja granice, glasi: Irak i Sirija kao države više ne postoje. U video poruci, Islamisti kažu da je okončano ponižavajućeg paternalističkog odnosa zapadnog imperijalizma prema Bliskom istoku! „Kraj Sajks–Pikoa”, poručuje na engleskom bradati islamista u jednom od prvih propagandnih video snimaka. „Inšalah, daće Bog, ovo nije prva granica koju ćemo slomiti.” Levant – od Bejruta do Basre – počeo je da se vraća svojim istorijskim državama i granicama...

Britanci i Francuzi su sporazumom Sajks-Piko usred Prvog svetskog rata, sigurni da će ga dobiti, između sebe podelili velike delove Osmanlijskog carstva - ne pitajući ljude koji tamo žive. Na osnovu tog sporazuma, Francuzi su dobili pravo nad područjem koje se prostire od jugoistoka današnje Turske, preko severa Iraka i Sirije pa sve do Libana (teritorija današnje Islamske države!). Britanci su uzeli teritoriju koja obuhvata južni i centralni deo Iraka. Područje koje se nalazilo između, a na njemu se danas nalaze Sirija i Jordan, zapadni Irak i severoistočni deo arapskog poluostrva - trebalo bi da postane arapsko kraljevstvo pod britansko-francuskim mandatom. Londonu i Parizu, uz saglasnost Rusije, bilo je prepušteno da sami definišu granice unutar svojih zona uticaja.

Sporazum Sajks-Piko (poznat po imenima dvojice diplomata koji čak nisu bili ni eksperti za Bliski istok!) je bio tajni dogovor između Britanije i Francuske, na koji je pristanak dala i Rusija (ovo objašnjava današnju ulogu Rusije u Siriji !!!), o podeli Osmanskog carstva uoči njegovog poraza u Prvom svetskom ratu. Sporazum je predviđao da tri sile učesnice dobiju direktnu teritorijalnu kontrolu na Bliskom istoku i da se uspostave zone „A“ i „B“ – francuski i britanski protektorati na teritoriji koju danas uglavnom zauzimaju Sirija i Irak. Kasnije je sporazum proširen, delovima u kojima su dodati interesi Kraljevine Italije i Ruskog carstva. Rusiji je trebala pripasti Jermenija, delovi Kurdistana, a Italiji Dodekanez ostrva u Egejskom moru i uticajna sfera oko İzmira u jugozapadnoj Anadoliji. (Italijansko prisustvo u Maloj Aziji, kao i podela Arapskog poluostrva, službeno je dovršena Mirovnim ugovorom u Sevru 1920. godine.)

U celoj ovoj priči su i Nemci imali neslavnu ulogu. Oni su ratom i na Bliskom istoku želeli da oslabe svoje neprijatelje u Prvom svetskom ratu: Nemci su bili u savezništvu sa Osmanlijskim carstvom. Zajedno sa Kalifom u Istanbulu, najvećim sunitskim autoritetom, pozvali su Arape na „Džihad“, sveti rat protiv Bitanaca koji su zauzvrat sklopili savezništvo sa Šerifom Huseinom bin Alijem. Kao čuvar svetih gradova, Meke i Medine, u današnjoj Saudijskoj Arabiji, bin Ali je posle Kalifa, bio drugi po rangu verski autoritet sunita.

U oktobru 1915. godine, Henri MekMahon, britanski visoki komesar u Egiptu, dao je primamljivo obećanje Šerifu Huseinu: ako Arapi podrže Britance, oni će zauzvrat Šerifu pomoći da oformi svoje kraljevstvo. „Velika Britanija je spremna da prizna nezavisnost Arapa u granicama koje predloži Šerif“. Savezništvo je dogovoreno. Vođa Arapa je Šerifov sin Faizal bin Husein zajedno sa britanskim agentom Tomasom Edvardom Lorensom, ili Lorensom od Arabije, naterali su Osmanlije da se povuku.

Oktobarskom revolucijom 1917. godine, prestali su ruski teritorijalni interesi na područja bivšeg Osmanlijskog carstva. Boljševička vlada pod kontrolom Lenjina je objavila sadržinu sporazuma 23. novembra 1917. u ruskim dnevnim novinama Pravda i Izvestija. Tri dana nakon toga, britanski The Guardian objavljuje sporazum. Objavljivanje sporazuma dovelo je do nemira i pobune u arapskim područjima, te stvaranje nepovjerenja prema Antanti (I danas veliki broj Arapa smatra da je taj sporazum antiarapska zavera Evropljana!).

Nakon Prvog svetskog rata, na mirovnoj konferenciji u Parizu, razgovarano je o novom poretku. Faizal se založio za Arape. „Siguran sam da su velike sile ispred svojih materijalnih interesa stavile dobrobit arapskog stanovništva“. Međutim, Faizal se prevario: Francuska i Velika Britanija ostaju pri već dogovorenoj podeli teritorije. Arapskih država će biti, ali pod njihovim uticajem. Tadašnji britanski ministar spoljnih poslova Dordž Lord Kurzon je rekao da privredni interesi Velike Britanije moraju biti sakriveni iza „arapske fasade“: uprava i vlast pod britanskim vođstvom, kontrolisani od strane rođenog Muhamedanca, i po mogućnosti jednog arapskog tima“.

Značaj dogovora postignutog na konferenciji u Parizu teško da se može preceniti. Na osnovu njega su nastale dve nove države: Sirija i Irak. Francuskim mandatom iz 1922. godine je stvorena još jedna država: Liban. Drugim mandatom Zajednice država iste godine je predviđeno formiranje „nacionalne domovine jevrejskog naroda“, što je bio temelj za kasnije osnivanje Izraela.

„Uverevam vas da mi Arapi protiv Jevreja ne gajimo mržnju, etničku ili versku, koje na žalost vladaju u drugim delovima sveta“, rekao je Faizal u Parizu. Međutim, njegova dobra volja je brzo nestala pred izazovima suviše teške stvarnosti. Naredne 1923. godine, Velika Britanija je istočni Jordan odvojila od Palestine i time udarila temelje današnjem Jordanu. Krajem 19. veka su Britanci pod svoju zaštitu već uzeli mali Emirat, Kuvajt. Nakon prvog svetskog rata je Kuvajt proglasio nezavisnost.

Neprirodne granice, u kontrastu sa ljudskom geografijom, definisale su državne teritorije Iraka, Sirije i Libana. Svaki od novih političkih entiteta bio je podeljen duž etničkih, sektaških ili socijalnih linija. Novi poredak je stvorio pozornicu za seriju beskrajnih ratova i sukoba u tom regionu: napetosti između Izraelaca i Palestinaca povremeno eskaliraju u rat, tu je i libanski građanski rat od 1975. do 1990. godine, drugi Zalivski rat čiji je povod bio napad Sadama Huseina na Kuvajt u avgustu 1990. godine, a tu su i napetosti slične ratu u kurdskom području u Turskoj, Iraku, a kasnije i Siriji... Na kraju fatalna invazija SAD 2003. godine i loše uprava koja je usledila, dovela je do frontova duž linija razdvajanja verskih zajednica. Tako je i nastala „Islamska država“, koja se uskoro uključila u građanski rat (od 2011.) u podeljenoj Siriji. Za to nije kriva samo nova podela Bliskog istoka pre 100 godina, ali u godinama koje su sledile su postavljeni temelji regionalnog poretka koje je i danas plodno tlo za napetosti, ustanke, ratove, izbeglice, terorizam...

Uzrok i posledice ! - Činjenica da danas ne čujemo da postoje planovi određenih sila koji bi otvoreno govorili o podelama regiona, ne znači da takvi planovi ne postoje – detalji će možda postati evidentni u budućnosti...

Politika | Sledeći | Prethodni | Komentari (2) | Trekbekovi (0)

Komentari

Komplimenti

Cico | 23/02/2018, 16:38

Jako interesantno!

Re: Zašto ISIS teroriše Francusku ?

http://prasak.canalblog.com/ | 23/02/2018, 16:44

Živim u Francuskoj već preko dvadeset godina. Francuska politika je vrlo slična evropskoj politici i onoj drugih, takozvanih razvijenih zemalja. Čista hipokrizija i gledanje vlastitog interesa na kratke staze. A na kraju ti se to razbije u glavu.

Dodaj komentar





Zapamti me

 
Accessible and Valid XHTML 1.0 Strict and CSS
Powered by blog.rs - Design by BalearWeb